60 YOU MAKE ME FEEL…

LIEFDE … WAT IS DAT?

Er was een tijd dat ik het gevoel van ware liefde of verliefd zijn verwarde met verlatingsangst en de paniek voor complete afwijzing.

Daarom bleef ik soms hangen in relaties die niet bedoeld waren om nog langer te duren. Wanneer ik er een punt achter zette, omdat ik wist dat ik niet verliefd was, of dat de persoon in kwestie gewoon niet bij mij bleek te passen, raasde mij een bijna blinde paniek om het hart. Ik kon niet meer eten, niet meer slapen, voelde mij rusteloos en verward, ontwikkelde een hyper-focus op deze ander en kreeg gedachten en scenario’s met betrekking tot hem, met geen mogelijkheid nog uit mijn hoofd. Mijn hele staat van zijn vertaalde zich naar de ander. Dit was een ware ‘MIND-FUCKER’, want ik wist de totale en onnozele zinloosheid en de algehele voor-de-gek-houderij van dit hele gebeuren, en toch zat ik tot over mijn oren gevangen in deze gekmakende hersenspinsels!

Dus daar ging ik.

Ik las de boeken uit menig kast en hoorde de talloze  liedjes om mij heen weergalmen. En ik maakte gesmeerd en onbewust de vertaalslag naar de zogenaamde ‘ware liefde’. De symptomen van dit slopende fenomeen worden immers ook overal tot in den treure gereciteerd en uit volle borst bezongen: ‘

‘I can’t sleep without you’

‘I’m loosing my mind over you’

‘You make me feel whole again’

‘haven’t been eating for some days now…’

‘Can’t stop thinking about you’

En ga zo nog maar even door…

In alle liefdesliedjes wordt dit vreselijke gevoel dat ik ken, deze verstikkende vorm van totale paniek en zelfafwijzing, deze voortdurend opklimmende staat van stress, deze overdosis aan adrenaline secretie, deze alles overheersende focus op de ander, overal wordt dit bezongen en bejubeld als zijnde verliefdheid of ware LIEFDE

Nou, als dat zo was, dan moest ik dus blijkbaar als een gek zorgen dat ik betreffende jonge man weer terug  aan de haak kreeg! Want als dit ware liefde betekende, waar driekwart van de gehele wereldbevolking zo naarstig naar opzoek was, dan had ik deze ‘HEM’ toevallig maar mooi alvast  in the pocket. Ik zou dan echt een dief van mijn eigen portemonnee wezen wanneer ik deze fel begeerde trofee zou laten schieten!

En hiermee was ik weer bij af. Terug in een de ongezondmakende dynamiek met een partner die niet beschikbaar bleek. Was dit dan liefde? Steeds het gevoel hebben dat je tegen een blinde muur opliep? Een niet thuis krijgen na het aankloppen, maar door het keukenraam zien, dat hij ‘toevallig’ nét eventjes achter de bank was gaan liggen…? Jezelf buitengesloten voelen en geen contact krijgen. Was dat liefde? Dat kon toch niet waar zijn…